صادق رحماني: بحرين در روزهاي آخر مارس 2008 ، از رونق اقتصادي خوبي به نسبت سال هاي گذشته برخوردار است. همه ي كشورها با اين جزيره كوچك كه با روستاهايش يك ميليون جمعيت را در خود جاي مي دهد، روابط اقتصادي و آموزشي دارند. كشور بحرين تلاش دارد با جذب سرمايه گذاري هاي خارجي روابط تجاري خود را روز به روز گسترش دهد. اين كشور پس از يك دوره ي طولاني كشمكش و حاد شدن مسئله اش با ايران از سال هاي 1820 تا 1970 و دخالت و سلطه ي انگلستان، بالاخره شوراي امنيت در تاريخ سي ام آوريل 1970 ، از خاك ايران جدا و مستقل اعلام كرد . مجلس ايران نيز در 24 ارديبهشت 1349 براي شناسايي رسمي قطعنامه ي شوراي امنيت در مورد استقلال بحرين، با 187 رأي مثبت و چهار رأِ منفي ، استقلال بحرين را از ايران به رسميت شناخت.
اعلاميه استقلال بحرين در تاريخ اوت 1971 منتشر شد. دولت ايران فقط يك ساعت پس از استقلال بحرين آن را به رسميت شناخت. يك روز بعد يعني پانزدهم اوت، بحرين در انگلستان يك قرارداد دوستي با هدف مشورت در مواقع ضروري با يكديگر امضاء كردند. بدين ترتيب مسئله بحرين پس از يك قرن و نيم كشمكش به نقطه حل رسيد.
يكي از ويژگي هاي مهم بحرين، تركيب جمعيتي و مذهبي آن است. با توجه به پيشينه ي تاريخي و وابستگي آن به ايران، تعداد زيادي از ساكنان آن ايراني تبار هستند كه در بخش هاي گوناگون كشور مشغول به كار هستند. حدود بيست درصد از بافت نژادي بحرين را ساكنان ايراني تبار تشكيل مي دهد كه بيشتر به شهرهاي بوشهر، بندر لنگه، بستك، بندرعباس، ميناب، لارستان، گراش و بيرم و لامرد مربوط هستند.
امروز اين تركيب با سياست هايي كه در سي سال گذشته ، دولت بحرين اعمال كرده است روز به روز كمتر مي شود. در سال هاي گذشته ، دولت بحرين از طرفي با اعطاي تابعيت بحريني براي ايراني تبارهاي مقيم، تلاش دارد آنها را با ريشه هاي تاريخي خود بيگانه كند، از ديگر سوي با عدم صدور ويزاي ورود كارگران و نيروهاي كارآمد ايراني، تركيب جمعيتي ايراني ها را روز به روز كم رنگ تر مي كند.
اين درحالي است كه اين سخت گيري ها براي ديگر نژادهاي ساكن بحرين، اعمال نمي شود. به گفته ايراني هاي ساكن بحرين، دولت به راحتي براي كارگران هندي و پاكستاني و بنگلادشي ويزا و اقامت و حتي تابعيت صادر مي كند تا تركيب جمعيتي را بر اساس سياست هاي خود پيش ببرد. در روزهايي كه در بحرين به سر مي بردم، مجلس شوراي بحرين، به دليل اعمال برخي از اين سياست ها، وزير شئون اجتماعي بحرين را استيضاح كرده بودند و درگيري هاي سختي بين نمايندگان شيعه و سني به وجود آمده بود، امروز بيش از 65 درصد از جمعيت بحرين را شيعيان تشكيل مي دهد، اما بر اساس راهبرد دولت در دراز مدت قرار است، جمعيت سني را به حد تعادل برساند. بيشتر امتيازات و شغل هاي حساس در دست معتمدان دولت قرار دارد. در بخشي از محلات جديدالاحداث ، دولت اجازه ي ساخت مسجد براي شيعيان را صادر نمي كند، مثلا منطقه «عراد» اين گونه است. با اين حال شيعيان در بحرين، مراسم مذهبي تشيع را با شدت هر چه تمام تر برگزار مي كنند، حتي هواداران شيرازي در بحرين، در روز عاشورا به قمه زني مي پردازند و دسته هاي سينه زني و زنجيرزني در خيابان حضرت امام حسين(ع) كه بيش از ده حسينيه در آن قرار دارد، به عزاداري مشغول مي شوند.
علي رغم آزادي هايي كه كشور امارات ، براي مهاجران و كارگران و سرمايه گزاران ايراني قائل است و در عرض چند روز مي توان عزم را جزم كرد و به شهر تجاري دوبي رفت، اين سهولت و راحتي در طي مدت سي سال در بحرين براي ايران صورت نمي پذيرد. لارستاني هاي مقيم بحرين، و نيز گراشي هاي مقيم بحرين كه بعضي ها نيز تابعيت بحرين را پذيرفته اند ، به راحتي نمي توانند نيروي مستعد و كارآمد و مورد اعتماد خود را از ايران به بحرين دعوت كنند. آنچه از گراشي ها در بحرين باقي مانده اند از مرز بازنشستگي هم گذشته اند و چاره اي ندارند كه همچنان كار خود را در نبود كارگران ايراني، يك تنه به عهده بگيرند.
گراشي ها، دو مركز فعال در بحرين دارند: حسينيه و مدرسه باقرالعلوم، حسينيه گراشي ها متكفل امور مذهبي هستند. گراشي هاي قديمي و به قول كهنه گراشي ها در قسمت سمت چپ تريبون مي نشيند و گراشي هاي جديدتر در قسمت راست تريبون . همه ي آنها به گويش گراشي تسلط كافي دارند، اما با كلمات فارسي، عربي و انگليسي تركيب شده است و اندك اندك چراغ اين گويش قديمي ايراني رو به خاموشي مي گذارد. با اين حال، همه ي آنها از اين كه ايراني هستند و اهل گراش افتخار مي كنند و هميشه آرزوي ديدن ايران را با خود به همراه دارند. آنها با هواپيماي مستقيم بحرين – مشهد به زيارت امام رضا (ع) مي رند و از شمال ايران و شهرهاي بزرگ اصفهان و شيراز نيز ديدن مي كنند. نسل چهارم گراشي ها يعني وجوانان پانزده شانزده ساله نيز به گويش گراشي صحبت مي كنند، اما با لهجه ي خاص عربي. آنها نيز در حسينيه حضور ي فعال دارند و در مدرسه ي باقرالعلوم دروس قرآن و تفسير احكام و تاريخ اسلام را فرا مي گيرند. با عدم رفت و آمد گراشي هاي مقيم ايران به بحرين آرام آرام انقطاع فرهنگي و اجتماعي بين نسل امروز و ديروز رخ خواهد داد. چگونه مي توان اين انقطاع و گسستگي به حداقل رساند. گراشي ها معمولا تعصب خاصي در صيانت از ريشه هاي فرهنگي خود دارند آنها با فرزندان كوچك خود به گويش گراشي سخن مي گويند و با عادات و رسوم گراشي آشنايشان مي كنند، مسئله اي كه شايد در گراش و لارستان كمتر بدان توجه شود. در گراش برخي از خانواده هابا فرزندان خود به زبان فارسي صحبت مي كنند تا در مدرسه راحت تر بتواند با معلم خود ارتباط برقرار كند، اما در بحرين ياد دادن گويش گراشي جزو واجبات يك خانواده ي قديمي گراشي است
اعلاميه استقلال بحرين در تاريخ اوت 1971 منتشر شد. دولت ايران فقط يك ساعت پس از استقلال بحرين آن را به رسميت شناخت. يك روز بعد يعني پانزدهم اوت، بحرين در انگلستان يك قرارداد دوستي با هدف مشورت در مواقع ضروري با يكديگر امضاء كردند. بدين ترتيب مسئله بحرين پس از يك قرن و نيم كشمكش به نقطه حل رسيد.
يكي از ويژگي هاي مهم بحرين، تركيب جمعيتي و مذهبي آن است. با توجه به پيشينه ي تاريخي و وابستگي آن به ايران، تعداد زيادي از ساكنان آن ايراني تبار هستند كه در بخش هاي گوناگون كشور مشغول به كار هستند. حدود بيست درصد از بافت نژادي بحرين را ساكنان ايراني تبار تشكيل مي دهد كه بيشتر به شهرهاي بوشهر، بندر لنگه، بستك، بندرعباس، ميناب، لارستان، گراش و بيرم و لامرد مربوط هستند.
امروز اين تركيب با سياست هايي كه در سي سال گذشته ، دولت بحرين اعمال كرده است روز به روز كمتر مي شود. در سال هاي گذشته ، دولت بحرين از طرفي با اعطاي تابعيت بحريني براي ايراني تبارهاي مقيم، تلاش دارد آنها را با ريشه هاي تاريخي خود بيگانه كند، از ديگر سوي با عدم صدور ويزاي ورود كارگران و نيروهاي كارآمد ايراني، تركيب جمعيتي ايراني ها را روز به روز كم رنگ تر مي كند.
اين درحالي است كه اين سخت گيري ها براي ديگر نژادهاي ساكن بحرين، اعمال نمي شود. به گفته ايراني هاي ساكن بحرين، دولت به راحتي براي كارگران هندي و پاكستاني و بنگلادشي ويزا و اقامت و حتي تابعيت صادر مي كند تا تركيب جمعيتي را بر اساس سياست هاي خود پيش ببرد. در روزهايي كه در بحرين به سر مي بردم، مجلس شوراي بحرين، به دليل اعمال برخي از اين سياست ها، وزير شئون اجتماعي بحرين را استيضاح كرده بودند و درگيري هاي سختي بين نمايندگان شيعه و سني به وجود آمده بود، امروز بيش از 65 درصد از جمعيت بحرين را شيعيان تشكيل مي دهد، اما بر اساس راهبرد دولت در دراز مدت قرار است، جمعيت سني را به حد تعادل برساند. بيشتر امتيازات و شغل هاي حساس در دست معتمدان دولت قرار دارد. در بخشي از محلات جديدالاحداث ، دولت اجازه ي ساخت مسجد براي شيعيان را صادر نمي كند، مثلا منطقه «عراد» اين گونه است. با اين حال شيعيان در بحرين، مراسم مذهبي تشيع را با شدت هر چه تمام تر برگزار مي كنند، حتي هواداران شيرازي در بحرين، در روز عاشورا به قمه زني مي پردازند و دسته هاي سينه زني و زنجيرزني در خيابان حضرت امام حسين(ع) كه بيش از ده حسينيه در آن قرار دارد، به عزاداري مشغول مي شوند.
علي رغم آزادي هايي كه كشور امارات ، براي مهاجران و كارگران و سرمايه گزاران ايراني قائل است و در عرض چند روز مي توان عزم را جزم كرد و به شهر تجاري دوبي رفت، اين سهولت و راحتي در طي مدت سي سال در بحرين براي ايران صورت نمي پذيرد. لارستاني هاي مقيم بحرين، و نيز گراشي هاي مقيم بحرين كه بعضي ها نيز تابعيت بحرين را پذيرفته اند ، به راحتي نمي توانند نيروي مستعد و كارآمد و مورد اعتماد خود را از ايران به بحرين دعوت كنند. آنچه از گراشي ها در بحرين باقي مانده اند از مرز بازنشستگي هم گذشته اند و چاره اي ندارند كه همچنان كار خود را در نبود كارگران ايراني، يك تنه به عهده بگيرند.
گراشي ها، دو مركز فعال در بحرين دارند: حسينيه و مدرسه باقرالعلوم، حسينيه گراشي ها متكفل امور مذهبي هستند. گراشي هاي قديمي و به قول كهنه گراشي ها در قسمت سمت چپ تريبون مي نشيند و گراشي هاي جديدتر در قسمت راست تريبون . همه ي آنها به گويش گراشي تسلط كافي دارند، اما با كلمات فارسي، عربي و انگليسي تركيب شده است و اندك اندك چراغ اين گويش قديمي ايراني رو به خاموشي مي گذارد. با اين حال، همه ي آنها از اين كه ايراني هستند و اهل گراش افتخار مي كنند و هميشه آرزوي ديدن ايران را با خود به همراه دارند. آنها با هواپيماي مستقيم بحرين – مشهد به زيارت امام رضا (ع) مي رند و از شمال ايران و شهرهاي بزرگ اصفهان و شيراز نيز ديدن مي كنند. نسل چهارم گراشي ها يعني وجوانان پانزده شانزده ساله نيز به گويش گراشي صحبت مي كنند، اما با لهجه ي خاص عربي. آنها نيز در حسينيه حضور ي فعال دارند و در مدرسه ي باقرالعلوم دروس قرآن و تفسير احكام و تاريخ اسلام را فرا مي گيرند. با عدم رفت و آمد گراشي هاي مقيم ايران به بحرين آرام آرام انقطاع فرهنگي و اجتماعي بين نسل امروز و ديروز رخ خواهد داد. چگونه مي توان اين انقطاع و گسستگي به حداقل رساند. گراشي ها معمولا تعصب خاصي در صيانت از ريشه هاي فرهنگي خود دارند آنها با فرزندان كوچك خود به گويش گراشي سخن مي گويند و با عادات و رسوم گراشي آشنايشان مي كنند، مسئله اي كه شايد در گراش و لارستان كمتر بدان توجه شود. در گراش برخي از خانواده هابا فرزندان خود به زبان فارسي صحبت مي كنند تا در مدرسه راحت تر بتواند با معلم خود ارتباط برقرار كند، اما در بحرين ياد دادن گويش گراشي جزو واجبات يك خانواده ي قديمي گراشي است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر